Selasa, 23 Disember 2008

AKU DAN MAKCIK TUDUNG HIJAU

Aku masih bercuti lagi...dalam waktu-waktu senggang begini aku luangkan masa dengan bersantai di shopping complex...agak teruja gak setelah sekian lama terperok di daerah yang aku anggap mati...penat kaki melangkah...lenguh tengkok mendongak melihat bangunan pencakar langit simbol metropolis aku labuhkan punggung di tangga kaki lima...biasa la seperti aku duga bukan dua biji empat biji mata malah berpuluh-puluh biji mata mereka yang lalu lalang di situ menoleh melihat aku dengan rasa cuak yang menebal di dada...tapi ada gak yang langsung tak perasan kehadiran aku di situ, kalau dia perasan mesti dia tak langgar aku yang tertonggok kat situ...( kecik sangat ke aku ni? )...dah langgar tu bukan nak minta maaf pun tapi besar biji mata kat aku...tu nak marah la tu...mana tak puas control macho / ayu tup tup nak tersungkur kat tangga sebab langgar aku...terdetik di ati kecik ni...sian mamat ni...ala sian minah ni...sorry la...bukan niat aku nak dajal kan korang...cuma kaki ni dah tak daya...dalam dok aku ngelamun tetiba sorang makcik dok sebelah aku...aiikk cam member je...tapi aku wat tak kisah...bukan tangga aku pun...

"Assalamualaikum, nak dah lama ke dok sini?" makcik tu tegur aku sambil membetulkan tudung hijaunya yang memang agak selekeh.

"Hah! ...tak jugak...baru je.." tercekik air liur aku...mana nak sangka makcik tu nak tegur aku.

"Anak buat apa kat sini?" tanya makcik tu lagi. Masih dok sibuk dengan tudung hijaunya tu. (rasa nak je aku tolong betulkan tudung makcik ni siap pakaikan brooch lagi! )

"Saja dok sini...boring la kat umah," aku cuba memancing makcik tu. ( sedap gak layan orang tua ni!)

"Hah tu lah bebudak sekarang..cepat je boring...kalau nak ikut makcik ni lagi boring..."

"Eh makcik pun pandai boring gak ke?" tanya aku penuh minat (konon-kononya le ...saja nak amik hati)

"Mana tak boring kalau dok lalu lalang kat sini tiap satu jam...eh kadang-kadang tak sampai satu jam pun. Anak kiralah kalau sehari 24 jam, satu jam lalu jadi berapa kali makcik lalu kat sini? Itu baru sehari, kalau sebulan? hah kalau setahun? cuba anak congak...takkan camtu pun nak pakai kalkulator kot...!" makcik tu dengan selamba je mencuih bibirnya kat aku.

Tersedak air liur betul makcik ni...sabar je lah aku...tapi memang matematik aku lembab pun...entahlah malas aku nak kira..lagi pun aku tak minat pun...yang menarik dan timbul persoalan dalam ati kecik aku ni...apasal lak dok lalu lalang kat sini? tak ada rumah ke makcik ni?

"Makcik tinggal kat mana?" tanya aku dengan penuh perasaan..mata aku sempat gak mengerling kat orang lalu lalang...wah bertambah heran tengok aku dok dengan makcik ni...jangan ingat aku minta sedekah sudah la...

"Kat bumi ni lah...mana lagi...inikan bumi ciptaan Tuhan..Tuhan tu maha kaya...bumi Dia luas...mana ada sekatan...mana mana pun manusia boleh tinggal...cuma manusia ni je yang tamak...tak cukup tanah pamah...tu bukit pun nak dok gak...orang dulu-dulu kalau kaya raya mana nak dok kat bukit kat hutan tapi orang sekarang ni gila...lagi kaya lagi tinggi bukit yang dicarinya lagi jauh dalam hutan dibuat banglo mewah dia tu...aleh aleh nyusahkan orang yang miskin cam makcik ni gak." ujarnya panjang lebar.

"Aik apasal lak? "tanya aku kebodohan.

"Tak nyusahkan lagi. Kau tengok bukit antarabangsa tu..tak nyusahkan orang namanya..."

Emm... betul gak...masuk akal gak makcik tudung hijau ni...beza orang dulu dengan orang sekarang...nak privacy la konon...ha bila mati pun memang privacy giler kan...

"Dah tu makcik ni tinggal kat Bukit Antarabangsa ke?" aku membuat kesimpulan sendiri.

"Eh makcik ni bukan orang antarabangsa...orang melayu...orang tempatan ...anak jati Malaysia...tapi makcik bangga ngaku anak Melayu...bukan cam budak sekarang ni...nama pun dah tak melayu...rupa lagi la dah tak melayu...semua rambut dah berkarat...tak sesuai lagi dah bidalan orang dulu dulu...rambut sama hitam tapi hati lain-lain..."

Hati aku mula membengkak...makcik ni dah la tak jawab soalan aku...loyar buruk pula...tapi kata-katanya ada kebenarannya. memang anak Melayu sekarang dah tak macam zaman Hang Tuah..jadi kata-kata Hang Tuah Tak Melayu Hilang di Dunia tu sejauh mana kebenarannya???!
Entah lah. Aku teringat kawan sekolah aku. Nama Melayunya Noor Aishah Syafinaz. Sedap nama tu. maknanya entah lah. korang cari le sendiri. Budak dia memang cun giler. ayu. jadi rebutan mat rempit daerah aku...aleh aleh dek nak kejar glamor pasal popular...nama melayu yang mak bapak dia pening kepala tak tidor punya pikir tu...akhirnya jadi Shelly...entah mana dia dapat nama tu aku pun tak pasti...tapi sekali dengar aku rasa cam jelly je...adik aku memang hantu jelly tu...

"Anak ni tak ada kerja ke? Apasal dok kat sini?" soalan cepu gangsa makcik ni menyentap lamunan aku.

"Saja...nak tengok manusia." jawab aku. Cuba menguji respon makcik ni.

"Manusia ni tak bezanya. Sama je. Mudah lupa daratan...hidup ni ibarat belayar di lautan dalam sebuah kapal. Dalam kapal tu ada tiga golongan manusia...bila sampai di satu pulau...kapal berhenti belayar...semua orang turun kat pulau tu...bila tiba masa...satu golongan ni pun naik cepat cepat atas kapal. Satu golongan lagi dok asyik dengan keindahan pulau dan segala asyik masyhuk kat pulau tu...buat dek je...bila kapal dah bunyi tiga kali baru kelam kabut lari nak naik kapal...tapi bila naik kapal tak de tempat duduk dah...orang golongan pertama tadi dah amik...satu golongan lagi biarpun kapal dah bunyi banyak kali tanda nak berlepas tapi diaorang buat tak dengar je...akhirnya kapal pun belayar baru la umat ni perasan...baru terkejar-kejar kapal...padan muka kena tinggal...kapal mana boleh gostan..kereta ye la..."

Makcik tu tiba-tiba diam. Kembali sibuk membetulkan tudung hijaunya. Ishhh ...angin betul aku tengok tudung makcik ni.

"Anak golongan yang mana satu...?" tiba-tiba makcik tu menduga aku.

Aku tak terjawab. terkulat-kulat. terkelat-kelat.

"Hidup ni tak lama nak...kejar selagi dapat!"

Ohhh runtun hati aku dengar...sayu pilu...aduhhh rasa cam bukit antarabangsa itu hempap kepala aku je...

Belum sempat aku nak jawab...

"Dah lama kita berborak. Anak ni tak teringin ke nak beli keropok makcik ni. Beli la...satu pun jadi lah...mana tau duit tu nanti makcik sedekah kat TV3 bersamamu..."

Makcik tu buat muka kesian giler sambil menghulurkan keropok ubi masin kat aku... dan aku pun menyambut sambil bertukar duit kaler merah kat makcik tu...

Makcik tudung hijau tu terus bangun tinggalkan aku...aku masih dok fikir lagi aku ni golongan yang manusia yang mana satu ?

1 ulasan: